Van kikkervisje tot kikker

Onze kikkervisjesweek is al een tijdje geleden maar sindsdien kijken we elke dag vol verwondering naar deze kleine wondertjes... Ze kregen eerst kleine pootjes, dan verdween hun staartje en ja hoor, op een dag sprongen er een paar mini-exemplaartjes vrolijk rond op de takjes.
Echt ongelooflijk! Hebben wij er niet goed voor gezorgd?

  

Juf haalde er zelfs eens eentje uit zodat we eens nauwkeurig konden observeren. Jules was natuurlijk ook erg nieuwsgierig.
    
Op een mooie zomerdag besloten we om onze kikkertjes de vrije natuur in te laten en met de kar van Willie gingen we op zoek naar een geschikte poel. Juf Isabelle ging mee om deze onderneming in rechte banen te leiden.

              
Na een half uurtje stappen, vonden we een geschikte plaats. Dag kikkertjes! Veel plezier en groei maar uit tot sterke grote kikkers die luid kunnen kwaken. Tja, ondanks onze pogingen om hen te leren kwaken in de klas, lukte dit tot op heden nog niet echt goed.

   

1 2 3 hupsakee ... en ze zijn vertrokken.
    Na de lange doortocht waren onze benen al een klein beetje moe, maar geen nood, juf Leen liet ons elk om beurt een tijdje rusten in de kar van Willie: keitof! We zagen ook koeien en paarden. Er huppelde een haas door de wei en de tractors reden af en aan. Amai! Die maken wel veel lawaai. Boris sprong bijna in de sloot van het schrikken.
                Het was echt LEUK!